Doktor Jekyll i Mr Hyde

Zamieszczone w tomie rozmowy Maciejewskiego i Lupy były publikowane przede wszystkim w „Notatniku Teatralnym”, ale znalazły się także wywiady z „Dziennika”, „Filmu”, „Machiny”, innych czasopism. W książce opublikowane zostaną również materiały przygotowywane do programów teatralnych, recenzje, teksty prywatne, rozproszone, nigdy wcześniej niepublikowane, a także eseje Maciejewskiego o teatrze Lupy, próba analizy aktorskiego fenomenu, jakim w jego świecie jest Piotr Skiba, wreszcie przekrojowe rozmowa o Lupie z Janem Fryczem, Romanem Gancarczykiem czy Anną Polony. Wszystko wzbogacone fotosami z przedstawień Krystiana Lupy, w tym wiele unikatowych fotografii i szkiców scenograficznych z początkowych lat kariery reżysera.  Całość została przetłumaczona na język angielski. Łukasz Maciejewski pisze we wstępie: "Rozmawiam z Krystianem Lupą o jego dzieciństwie, pierwszych zawodowych latach, o fascynacji Swinarskim i polemice z jego sztuką, o teatrze, kinie, plastyce, ale i o życiu społecznym, polityce. O Picassie i pop-arcie, Brigitte Bardot i Isabelle Huppert. W naszych spotkaniach wracają najważniejsze dla teatru Lupy nazwiska pisarzy: Bernhard, Musil, Broch, Dostojewski, Czechow, wędrujemy szlakiem miast (Jastrzębie-Zdrój, Kraków, Łódź, Jelenia Góra, Wrocław, Warszawa, Wiedeń, Moskwa, Paryż) i kolejnych spektakli, dyskutujemy o aktorstwie, przekroczeniach w sztuce, o nagości. Ta książka to owoc trwającej wiele lat intensywnej wymiany myśli, spostrzeżeń i wątpliwości".To znamienny paradoks. Tom "Koniec świata wartości" został opublikowany nakładem wydawnictwa Szkoły Filmowej w Łodzi – uczelni, z której Krystian Lupa został wyrzucony za – uwaga – „brak talentu”. Strata polskiego kina okazała się wielkim szczęściem naszego teatru. A dzięki tej książce Krystian Lupa powraca po latach do Łodzi i do Szkoły Filmowej. Pierwodruk: "Machina" 2007, nr 5Łukasz Maciejewski: „Zdrowy Polak” rozsiada się dzisiaj we wszystkich dziedzinach, także w kulturze. Z zawodowego obowiązku oglądam teraz masę polskich dokumentów. Są filmy rocznicowe, historyczne i bogoojczyźniane. Prawie wszystkie wydają mi się zakłamane. To nie jest Polska, w której mieszkam. To nie są ludzie, z którymi rozmawiam. Ciekawe, że na przykład nie ma w polskich dokumentach wątków gejowskich. To problem, który tam nie istnieje.Krystian Lupa: Nie mam zaufania do moralnych ekstremalistów, zwłaszcza tych pobożnych, uczepionych etyki kościoła, czyli tych, którzy swojego moralnego kręgosłupa nie zbudowali (przebudowali sami), tylko przejęli moralny pakiet (zasady) w innych (choćby i religijnych) emocji i kultów. Na przykład wszyscy ci głosiciele świętości życia poczętego od chwili poczęcia (na marginesie: skąd ta pewność, skąd to arbitralne ustanowienie świętego punktu?). Prawie wszyscy ci moralni ekstremaliści mający się za rycerzy krzyżowych sami często w swoich życiowych wyborach i czynach, w swoich gestach wobec innych nie grzeszą moralną wrażliwością. Ba, często widzimy u moralnych ekstremalistów skrajne moralne (samo)zakłamanie, podwójne oblicza, egotyczną agresję, moralni ekstremaliści często w życiu robią rzeczy, do których (nawet przed sobą) się nie przyznają. Dlaczego? Bo jeśli ktoś na serio i uczciwie traktuje moralne wyzwania, nie pozostaje na ogół przy moralnym ekstremalizmie. Bo moralny ekstremalizm nie świadczy bynajmniej o moralnej wrażliwości, wręcz przeciwnie – raczej o etycznej demagogii, a więc niedojrzałości, nieznajomości i niemożnośc...   ( Pozostało znaków: 14608 )