Poznajmy studenckie organizacje LGBTQ: rozmowa z Queer UW z Uniwersytetu Warszawskiego

Queer.pl: Działacie już od 10 lat. Czy mogli_łybyście wskazać, co uważacie za swój największy sukces w tym czasie?Agnieszka Ziemińska, Queer UW: Hmm, to trudne pytanie, bo udało nam się zorganizować kilka naprawdę ciekawych konferencji i mnóstwo innych wydarzeń, zaprosić na UW wiele interesujących gości i gościń. Ale myślę, że dorzuciłyśmy sporą cegiełkę do widoczności zarówno osób LGBTQIA jak i badań o tematyce queerowej na Uniwersytecie. Na dobre zadomowiłyśmy się w przestrzeni UW, mimo że nieraz tę przestrzeń trzeba było wyszarpywać (dla przykładu - podczas rejestracji Queer UW pod bramą Uniwersytetu odbywały się protesty). Dzisiaj trudno mi sobie wyobrazić Uniwersytet bez Queer UW. Przygotowałyśmy też dwie edycje badania na temat sytuacji osób LGBTQ studiujących na UW, które naświetliły problemy, z którymi stykamy się na uczelni (raporty z obydwu badań są dostępne na naszej stronie queer.uw.edu.pl) Jakie jest Wasze zdanie, jako pierwszej takiej studenckiej organizacji w Polsce, na temat powstawania kolejnych inicjatyw tego typu? Śledzicie może działania krakowskiego TęczUJ lub powstanie ostatnich organizacji w Opolu i Poznaniu? Jesteście chętni_e na ewentualną pomoc czy współpracę?Bardzo się cieszymy! Chciałabym, żeby queerowe organizacje studenckie były na każdej uczelni w Polsce. TęczUJ robi naprawdę fantastyczne rzeczy, przyznam, że o działalności organizacji z Poznania i Opola wiem mniej, ale wszystkim mocno kibicuję i liczę, że będą powstawały organizacje na kolejnych uczelniach. Oczywiście zawsze jesteśmy chętne na nawiązanie współpracy i gotowe pomóc tak jak możemy.Jeśli chodzi o TęczUJ, to jakiś czas temu zrobiło się głośno na całą Polskę o ich akcji z wprowadzeniem specjalnej nakładki, która umożliwia osobom transpłciowym i niebinarnym używanie w systemach uczelnianych swoich prawdziwych danych. Co o niej sądzicie? Czy pojawiły się głosy, że powinniście starać się o podobną rzecz na UW? Jak podchodzicie do takiego pomysłu?Nakładka dla osób trans i niebinarnych w systemach uniwersyteckich to ogromny sukces TęczUJ, bardzo się cieszę, że udało się to osiągnąć. Próbowałyśmy dwa-trzy lata temu działać w tej kwestii na UW, ale niestety odbiłyśmy się od ściany. UJ dał innym uczelniom dobry przykład, jak ułatwić osobom trans funkcjonowanie w tych systemach, także na pewno wrócimy w najbliższym czasie do tematu na naszej uczelni. Sojusznictwo jest jednym z najważniejszych elementów dla walki osób LGBTQ o nasze prawa. Co ogólnie sądzicie na temat sojusznictwa osób heterenormatywnych w Polsce?Mamy w Polsce trochę naprawdę fantastycznych osób sojuszniczych, pokazał to np. ostatni proces o tęczową Maryję. Potrzebujemy więcej takich sojuszniczek jak Anna Prus, Elżbieta Podleśna i Joanna Gzyra-Iskandar. Ich mowy końcowe w procesie, ale przede wszystkim akcja były pięknym pokazem solidarności i bezwarunkowego wsparcia dla osób LGBTQIA. Warto też wspomnieć organizację sojuszniczą My Rodzice, tworzoną przez rodziców osób LGBTQIA, która zajmuje się m.in. edukowaniem innych rodziców nieheteronormatywnych dzieci - to bardzo ważne, bo brak wsparcia czy wręcz odrzucenie przez rodzinę to poważny problem, który dotyka dużą część naszej społeczności. Ale mówiąc bardziej ogólnie, to niestety to sojusznictwo w Polsce bywa warunkowe - często widzę osoby używające rzekomego sojusznictwa do dyscyplinowania osób LGBTQIA, do prób narzucania nam akceptowalnych (ich zdaniem) ram walki o nasze prawa. Trzeba doceniać przejawy sojusznictwa i przychylne nam osoby, ale też nie powinnyśmy dać się tym sojusznictwem szantażować.Czy uważacie, że podejście „wszystko albo nic” jest słuszne? Są osoby, które wspierają gejów czy lesbijki, jednak podchodzą z pewnym dystansem do osób transpłc...   ( Pozostało znaków: 15790 )