Ranking: poprzednicy Andrzeja Chyry

Homoseksualiści polskiego kina

Dodano: 30.09.2013, Aktualizacja: 07.10.2013

Na ekrany polskich kin wszedł najnowszy film Małgośki Szumowskiej “W imię...”. Historia księdza (Andrzej Chyra), który przeżywa zauroczenie młodym, nieco autystycznym chłopakiem (Mateusz Kościukiewicz) budzi zainteresowanie i zbiera pozytywne noty, z festiwalu polskich filmów w Gdyni nie tylko reżyserka wyjechała z nagrodami, doceniony został także odtwórca roli tytułowej – Andrzej Chyra. Na tym samym festiwalu bardzo spodobał się film “Płynące wieżowce” Tomasza Wasilewskiego (premiera: 22 listopada), o którym mówi się wprost jako gejowskiej historii. Oba tytuły zwiastują przełom w polskim kinie, przejście z fazy przedemancypacyjnej w emancypacyjną. Nie znaczy to jednak, że wcześniej w naszych filmach nie było homoseksualistów. Zwykle na drugim, a nawet trzecim planie, dzięki aktorskim zdolnościom niektóre z postaci na dłużej zostawały w pamięci widzów. Warto przypomnieć 10 aktorów z ostatnich pięćdziesięciu lat, którzy przetarli drogę Andrzejowi Chyrze.

- Krzysztof Tomasik - 1O. RAFAŁ MAĆKOWIAK – Senność (2008), reż. Magdalena Piekorz Adaptacja powieści Wojciecha Kuczoka to historia trzech osób, które nie żyją “naprawdę”, są w wiecznym letargu. Jednym z nich jest młody lekarz Adam (Rafał Maćkowiak), który “obudzi się” dzięki uczuciu do młodego złodziejaszka (Bartosz Obuchowicz). Sytuacja wymusi na nim m.in. zrobienie coming outu przed rodzicami. 9. ANDRZEJ MASTALERZ – Pora na czarownice (1993), reż. Piotr Łazarkiewicz Pierwszy (i jak dotąd jedyny) polski film o HIV/AIDS. Główni bohaterowie to para przyjaciół: prostytutka Jola (Jolanta Fraszyńska) i gej Andrzej (Andrzej Mastalerz). Oboje są “plusami”, przemierzają Polskę szukając miejsca w którym będą bezpieczni. Dziś film może razić czarno-białymi podziałami na dobrych i złych, ale role Fraszyńskiej i Mastalerza wciąż się bronią. Na plus należy zaliczyć pokazaną bez fałszywej pruderii scenę miłosną między mężczyznami, odegraną przez Mastalerza z Robertem Janowskim. 8. JAN PESZEK – Pożegnanie jesieni (1990), reż. Mariusz Treliński Pełen erotycznego napięcia debiut fabularny Mariusza Trelińskiego na podstawie powieści Witkacego. Jedną z najlepszych ról stworzył tu Jan Peszek jako hrabia Łohojski, który uwodzi głównego bohater...   ( Pozostało znaków: 5411 )