Sztuka bycia mężczyzną

- Janusz Boguszewicz - Mężczyzna, facet, gość(u) - te określenia samca gatunku ludzkiego przywodzą na myśl konkretne skojarzenia. W opozycji do tzw. płci pięknej mężczyzna powinien być .... brzydki? Jako przeciwieństwo delikatnej i powiewnej kobiety- winien być szorstki i toporny. To tyle, żeby ograniczyć się do formy zewnętrznej. Obraz mężczyzny utrwalony jak w utrwalaczu fotograficznym heteromatrixie funkcjonuje w społeczeństwach orientu i okcydentu. Funkcjonuje ale i pokutuje, bowiem mężczyzna końca XX i początku XXI wieku nie koniecznie chce i potrafi się do tych schematów dopasować. I tu rodzi się kłopot. Kryzys, czy raczej zmierzch tzw. męskości. Mężczyzna dzisiejszy próbuje dziś odkryć na nowo swoją, biologicznie określoną cielesność, odróżnić się od grupy jednorodnych, jemu podobnych, a przecież różnych innych samców. Przy tym kłopocze się nieustannie o swój wiek (syndrom starzenia, wobec nieustannie podsycanego kultu młodości), swoją potencję. Mężczyźni stają się ofiarami wrodzonej, albo wpojonej im przez stulecia agresywności. Rzeczywistość nie wygląda optymistycznie: wykuty przez tradycję jeszcze w pomrokach dziejów, w jaskini może, albo jakiejś innej prehistorycznej pieczarze gorset męskości nie wytrzymuje próby czasu. Przymus odnoszenia sukcesów, bycia dominującym, silnym, walecznym a przy tym zachowywania twarzy "pokerzysty"- nie okazywania uczuć- te wszystkie cechy typowego faceta przestają obowiązywać. Mężczyźni czują się w roli sa...   ( Pozostało znaków: 6244 )