Rozmowy IS - Tomasz Raczek

M. D.: Absolwent Wydziału Wiedzy o Teatrze, krytyk filmowy, publicysta, autor programów telewizyjnych i radiowych, wydawca... Najwyraźniej nie wyznajesz zasady - co za dużo, to nie zdrowo - a może odczuwasz w sobie chęć powrotu do renesansowych idei, szczególnie tej humanistycznej? Tomasz Raczek: Pamiętam, jak zarzucano mi kiedyś brak specjalizacji: że nie potrafię się skoncentrować na jednej dziedzinie i dążyć do doskonałości, tylko zajmuję się wieloma rzeczami naraz. Ale to było w drugiej połowie XX wieku, gdy wydawało się, że przyszłość naszej cywilizacji zależy właśnie od doskonalenie wąsko zdefiniowanych specjalności. Buntowałem się wtedy i przekonywałem, że to myślenie anachroniczne. Brzmiało to nieprzekonująco aż do momentu, gdy wyobraźnię współczesnych ludzi zaczął kształtować internet. Za jego sprawą wszystko się zmieniło: skończyły się złote lata dla specjalistów, wróciła koniunktura na ludzi wszechstronnych; wśród studentów zapanowała moda na studiowanie jednocześnie kilku różnych kierunków. To według mnie trend charakterystyczny dla początku XXI wieku: uniwersalność i intelektualna elastyczność, pozwalająca na dopasowywanie się do szybko zmieniających się warunków zawodowych, ekonomicznych i kulturowych. Szczególnie wyraźnie widać to w mediach: dla współczesnego dziennikarza wąskie specjalizowanie się byłoby absurdem i szaleństwem. MD: W wywiadzie dla "Przekroju" stwierdziłeś, że twoimi grzechami głównymi są: niecierpliwość, wieczna niesytość i nadmiar wątpliwości - jak to się ma do twojego artystycznego życia? Musi Ci być z tym bardzo ciężko - w końcu każdy publicysta, czy autor programów wciąż walczy ze swoją niecierpliwością [czemu nie odpisał?, dlaczego się spóźnia?], bądź niezdecydowaniem [czy warto go oto zapytać?; sam nie wiem, może się oburzy i przerwie wywiad?!]... TR...   ( Pozostało znaków: 7839 )