Bloginie i Blogowie: Konrad Kowalczyk

Parę tygodni temu, po sesji paintballa - świetna rozrywka a poza tym szansa, żeby bezkarnie postrzelać do pedałów - wylądowaliśmy w jakiejś knajpie i zaczęła się akademicka dyskusja (= narzekanie) o zeszłorocznej paradzie, że taka jakaś mdła była, żadnych konkretów i ogólnie do dupy (nie wiem, nie byłem). Padło pytanie nie o to, czego byśmy sobie życzyli w kontekście postulatów czy haseł na paradę, ale o to, czego każdy z nas 'chce od życia'. Wiadomo, gdzie 10 homików tam 11 różnych opinii, bo jeden nie jest zainteresowany trwałym związkiem, drugi się boi dzieci, a trzeci jeszcze chce trwałej relacji, ale nie nazwie jej małżeństwem, bo osoby wierzące się obrażą. Poniżej kilka przemyśleń, będących nie wynikiem tamtej dyskusji, a moich osobistych oczekiwań. Byłbym zobowiązany, gdyby szanowni czytelnicy powstrzymali się od komentarzy 'w tej Holandii to ci się we łbie poprzewracało', gdyż od dobrych kilku miesięcy przebywam na terenie Prześwietnej Rzeczypospolitej i fakt, że mogę wyjść za mąż w Niderlandach nie ma dla mnie obecnie żadnej wartości. Małżeństwo Jestem - stety lub nie - obyczajową konserwą, ale konserwatyzm ten stosuję tylko w stosunku do siebie. Oznacza to, że w żaden sposób nie przeszkadza mi, że ktoś chce mieć - powiedzmy - 300 partnerów rocznie, o ile tylko ten Leonidas nie chce, żebym był jednym z jego Spartan - ja jednak zainteresowany jestem tylko relacją 1+1, ze wszystkimi tego plusami i minusami. Owszem, zdaję sobie sprawę, że część - nieważne, jak wielka - gejów "odrzuca heteroseksualny model związku" i cieszy się życiem, nie powinno to jednak wpływać na możliwość zawarcia przeze mnie związku cyw...   ( Pozostało znaków: 6996 )