Boy George i jego makijaże

"Okrzyknięto mnie pedałem już w piaskownicy!"

Dodano: 18.09.2002, Aktualizacja: 18.09.2002

Gejów irytował o wiele mocniej niż heteryków. Ci wyzwoleni zarzucali mu zbyt mały radykalizm, dla innych był zbyt przegięty i zbyt zniewieściały. "Sex? O nie, wolę filiżankę herbaty" - wymigiwał się w latach 80. Teraz, gdy ma do powiedzenia o wiele więcej, Boy'owi George'owi brakuje publiczności. Czy należy mu się określenie "gejowska ikona"? Mija równe 20 lat od czasu, gdy zszokowani Amerykanie, w takt "Do you really want to hurt me?", po raz pierwszy przetarli oczy, patrząc na dziwną postać w TV. Niby-dreadloki, niby-sukienka, na twarzy z pewnością makijaż. Eteryczna sylwetka, łagodne rysy, ale głos zdecydowanie chłopięcy. Podobno nastoletnie siksy chciały wyglądać tak jak on, ich matki chciały mu matkować, a cała reszta mimowolnie nuciła "Karma chameleon", nie wiedząc co o tym wszystkim sądzić. Dwie pierwsze płyty sprzedały się w milionowych nakładach i popularność Culture Club przerosła Stany, Europę i Japonię. Pomalowany wokalista nosił artystyczne pseudo jasno określające jego płeć - Chłopiec George. 20-letni George O'Dowd wylądował w Culture Club, bo nie skończył żadnej szkoły ("Nauczycielki miały kiepski gust - żartował po latach. - Żadnej nie podobały się moje makijaże"). Był młody, gniewny i szybko się nudził. Swoje śpiewanie traktował jak kolejną chwilową rozrywkę. Został w zespole na dłużej, gdy pojawił się w nim nowy perkusista - Jon Moss. Cała późniejsza historia Culture Club to zapis ich miłości: burzliwej, sentymentalnej, pełnej rozstań i powrotów. Bójek i siniaków. Większość piosenek, które nucił cały świat była (mniej lub bardziej jawnymi) homoerotycznymi wyznaniami. "Jon kochał mnie, ale nie chciał myśleć o sobie " - napisał Boy w wydanej w 1995 roku autobiografii. Na swoim ...   ( Pozostało znaków: 7324 )