Najlepsze queerowe produkcje 2022 roku. Finałowa 6 najciekawszych historii o społeczności LGBTQ+

2022 rok obfitował w różnorodne, ciekawe i nietuzinkowe projekty, na wiele różnych sposobów podejmujące tematy związane z członkami społeczności LGBTQ+. Wybraliśmy dla Was 12 najciekawszych produkcji, które mieliśmy szansę oglądać (i czytać) w ostatnich dwunastu miesiącach. Jakie filmy, książki i seriale skradły nasze serca w 2022 roku? Wybór nie był prosty, ale nasz redaktor, Michał Kaczoń, wybrał dla Was najciekawsze tytuły, który warto nadrobić. (Niektóre z nich czekają jeszcze na szeroką dystrybucję w Polsce).   Queerowy TOP 2022 Roku: BONUSY   BONUS: Powieść “Husband Material”   Sieh dir diesen Beitrag auf Instagram an Ein Beitrag geteilt von Michał (@kaczy_mike)   Kontynuacja “Boyfriend Material” Alexisa Halla to dalsza część nietypowych perypetii Luca i Olivera, rozgrywających się nieco jak gejowskie “Notting Hill”. Powieść zaskakuje ciekawymi zwrotami akcji oraz szalonymi pomysłami bohatera, które zadziwiają nawet jego samego. Utrzymana w lekkim tonie komedii romantycznej, powieść podejmuje też ważne społeczno-socjologicznie wątki, które dotykają par tej samej płci i naświetlają pewne problemy w nietypowy sposób. Zwłaszcza w zaskakującej końcówce, pokazującej, że osoby queerowe nie muszą próbować na siłę wpisać się w heteronormatywne wzorce zachowań, tylko czerpać siłę z wypracowania własnych metod działania. Przewrotnie pocieszające!   Pierwsza powieść Alexisa Halla – “Boyfriend Material” dostępna jest już na polskim rynku. Jej kontynuacja – oceniany tu “Husband Material” pewnie wkrótce pojawi się w księgarniach. Na razie jednak nieznana jest dokładna data premiery.   BONUS: Sztuka teatralna “Tom na wsi”   Sieh dir diesen Beitrag auf Instagram an Ein Beitrag geteilt von Michał (@kaczy_mike)   Polska adaptacja kanadyjskiej sztuki Michela Marca Boucharda, przeniesionej w 2013 na wielki ekran przez Xaviera Dolana. Wersja wystawiana w TR Warszawa sygnowana jest nazwiskiem młodego reżysera, Wojtka Rodaka, który zupełnie inaczej stawia niektóre akcenty historii. W wersji TR Warszawa nieco inaczej niż u Dolana rozrysowano dynamikę między bohaterami, jeszcze silniej zarysowujące relację Francisa i jego matki, co dodało ważnej i ciekawej perspektywy całości. Sztuka jest wyśmienicie zagrana, a aktorzy doskonale czują bolączki swoich bohaterów. Świetny jest Jacek Beler, którego bohater najlepiej komunikuje się ze światem poprzez przemoc. Bardzo specyficzna, wynikająca ze źle rozumianej męskości, czy raczej maczyzmu, postawa robi piorunujące wrażenie, zwłaszcza w scenach, w których bohater próbuje mówić o pozytywnych emocjach. Nawet wtedy dalej korzysta z przemocowego schematu, co dosłownie wgniata widza w fotel. Doskonały jest Matuesz Górski w głównej roli. Jego Tom boryka się ze skonfliktowanymi emocjami po śmierci ukochanego i który w tej sytuacji desperacko poszukuje wsparcia i pomocy. Traf chce, że nieodpowiednio ulokuje swoje zaufanie. Jego przemiana w wyniku relacji z Francisem będzie drastyczna, ale dzięki grze Górskiego również niezwykle wiarygodna, namacalna i w pełni emocjonalnie zrozumiała. Znakomita jest też Izabela Dudziak, która od razu po pojawieniu się na scenie, kradnie każdy moment dla siebie. Dzięki przepięknemu (celowemu) przerysowaniu i oderwaniu od dotychczasowej stylistyki dzieła, dosłownie lśni na deskach teatru. Bardzo szanuję “Toma na wsi” też za wszystkie nowe wybory artystyczne. W szczególności za włączenie w tekst sztuki fragmentów książki „Cała siła, jaką czerpię na życie. Świadectwa, relacje, pamiętniki osób LGBTQ+ w Polsce”, czytanych ze sceny przez Marię Maj, wcielającą się w matkę bohatera. Te momenty, opisujące prawdziwe sytuacji osób queerowych w naszym kraju, potrafią szczerze poruszyć. Byłem zaskoczony, że w tych momentach wręcz dwukrotnie się spłakałem (podczas „11. Bądź sobą” oraz opowieści o terapii konwersyjnej). Wspaniałe Teatralne Doznanie!   Queerowy TOP 2022 Roku   “Nasza bandera znaczy śmierć”     Serial oryginalny HBO Max, sygnowany nazwiskami twórcy i showrunnera Davida Jenkinsa oraz Taiki Waititiego, który jest tu producentem oraz jednym z aktorów. “Our Flag Means Death” to wspaniała zabawa formułą opowieści o piratach, pełna absurdalnych sytuacji i nietuzinkowego humoru. To także opowieść w 100% queerowa, przepełniona scenami bliskości między mężczyznami i od pewnego momentu prowadzona niczym najlepszy romans czy komedia romantyczna. Plejada różnorodnych bohaterów, częste starcia osobowości, zaskakujące zwroty akcji i wyśmienite aktorstwo sprawiają, że serial ogląda się z nieskrywanym uśmiechem na ustach, od początku do samego końca.   Serial dostępny na platformie HBO Max. Drugi sezon już w produkcji.   “Boylesque”     Film dokumentalny Bogny Kowalczyk, poświęcony życiu Lulli La Polaki - najstarszej drag queen w Polsce, a może i w Europie. Film stanowi wspaniałą afirmację życia, pokazującą, że chęć czerpania garściami z życia nie przemija wraz z czasem, a wiek to jedynie liczba. Urokliwa produkcja, z czułością, szacunkiem i zrozumieniem pokazująca codzienność Andrzeja Szwana, który występuje na scenie jako Lulla La Polaca. Film Kowalczyk jest dynamiczny, ciekawie poprowadzony i umiejętnie wychwytujący piękne momenty w codziennych sytuacjach. Wspaniała jest sekwencja berlińska oraz niezwykle sensualna, przyjemnie duszna scena nakręcona w saunie. Wspaniała filmowa robota!   Film wciąż prezentowany jest na różnorodnych polskich i światowych festiwalach filmowych, w tym tych online. Docelowo trafi także na platformę HBO Max jako koprodukcja HBO, ale na razie nieznana jest data premiery w serwisie.   “Blisko”     Belgijski kandydat do oscarowej nominacji to poruszająca opowieść o przyjaźni dwóch nastoletnich chłopców. Przyjaźni niekwestionowanej, zwyczajnej, pełnej ciepła i tytułowej bliskości. Relacja bohaterów zmienia się jednak, gdy obaj idą do szkoły. Tam ich relacja zaczyna być postrzegana w nieco inny sposób. “Blisko” staje się wtedy filmem o opresyjnym systemie, który potrafi wejść z butami nawet do najbardziej niewinnych sytuacji, zasiewając niepewność i ból w niczego niespodziewających się jednostkach. To film o tym, dlaczego nie warto przejmować się opinią innych. To także brutalna opowieść o dorastaniu, pokazująca jak silne są niektóre emocje, które przeżywamy w tym okresie i jak ważny jest system wspierający, byśmy mogli poradzić sobie z przeciwnościami losu. A choć teza stawiana przez reżysera i scenarzystę, Lukasa Dhonta, zostaje podana w dość dosadny, (przez niektórych określany wręcz jako manipulatorski), sposób ­– film broni się emocjonalnością głównych bohaterów i ich zmieniającym się spojrzeniem na rzeczywistość.    “Blisko” jest też mistrzowskie przede wszystkim w scenach małych czułości i uprzejmości. Całą historię oglądamy przez pryzmat głównych bohaterów, a ich emocje silnie nam się udzielają. Właśnie z tego powodu trywialne pytanie: “A Ty, jak się trzymasz?”, rzucone podczas obiadu do starszego przyjaciela rodziny, jest w stanie wywołać lawinę łez i wzruszenia. “Blisko” zwyczajnie dotyka i boli, pozostawiając po sobie wyraźny ślad.   Polska p...   ( Pozostało znaków: 30356 )