Wywiady Repliki: Suzi Andreis

Nie jestem cheerleaderką

Dodano: 20.11.2012, Aktualizacja: 20.11.2012

Z Suzi Andreis, założycielką kobiecej drużyny piłki nożnej „Chrząszczyki”, rozmawia Marta Konarzewska

Z Suzi Andreis, założycielką kobiecej drużyny piłki nożnej „Chrząszczyki”, rozmawia Marta Konarzewska Kobieca piłka nożna to... Uff. Coś, czego brakuje! Brak ogólnokrajowej struktury finansującej, brak sieci kontaktów. Nie ma rozgrywek miejskich, a co dopiero krajowych. Ale jesteśmy my – jakieś kilkaset dziewczyn w całej Polsce, którym chce się grać. To jak działacie? Lokalnie. Zaczynałyśmy jako paczka przyjaciółek 13 lat temu i… działamy do dziś nieprzerwanie. Mamy w Warszawie 20 stałych zawodniczek i trzy drużyny w ramach grupy Chrząszczyki: „właściwe” Chrząszczyki oraz Proste Tutki i Monte-Team. W Łodzi grają Gotowe Na Wszystko, a w Poznaniu Banda Amatorek. A na pierwszym turnieju zorganizowanym przez lesbijski portal Kobiety-Kobietom grały m. in. Sieroty. Nadawanie nazw zawsze było śmieszne. W czasach afery Clinton/Lewinsky miały być Clintony i Lewińskie, ale potem ups! – okazało się, że żadna drużyna nie chce być Clintonami. No, więc grały Lewińskie kontra… Też Lewińskie. Zaczęło się od meczy lesbijek. Do dziś puchar największego turnieju – w tym roku już szósty raz - wręczasz podczas lesbijskiej imprezy urodzinowej portalu Kobiety-Kobietom, o którym wspomniałaś. Kobieca piłka to de facto piłka les? W naszym przypadku tak. Powstawałyśmy w środowisku lesbijskim w Warszawie – skrzyknęłyśmy się przez dyskusyjną listę internetową Polles. Z grupy założycielskiej zostałyśmy tylko trzy – dwie kumpelki i ja, wszystkie lesbijki. Z czasem grupa się poszerzyła, dołączyły do nas inne dziewczyny, również hetero. Naszym założeniem była integracja kobiet w ogóle. Warunek tylko jeden: pasja do piłki. Dziewczyny hetero miały jakieś opory, gdy dołączały do grupy kojarzonej les? Nie zauważyłam specjalnych. Poza tymi, które zazwyczaj mają osoby z zewnątrz, gdy dołączają do zgranej grupy. Kobiety nieheteroseksualne u nas są większością, ale nie istnieje żaden towarzyski czy inny podział na leski i nieleski. Nic takiego. W ogóle jesteśmy mocno antydyskryminacyjne. Angażujemy się też w Etnoligę (międzykulturowy projekt piłkarski Fundacji dla Wolności na rzecz przeciwdziałania dyskryminacji; od 2005 r. organizuje turnieje piłkarskie dla warszawiaków różnego pochodzenia etnicznego – przy. MKo). Jedna z piłkarek powiedziała mi: „stereotyp jest taki, że jak piłkarka, to lesbijka, warto z tym walczyć. Co nie znaczy, że nie...   ( Pozostało znaków: 9996 )