Zdaniem koosiego: Ach, co to był za ślub...

Nie tak dawno zostałem w rozmowie zapytany, dlaczego moim zdaniem mało które gejowskie związki przetrzymują więcej niż trzy lata. Czy jesteśmy tak mało stali w uczuciach, że nie potrafimy wypracować dłuższego stażu? Może nasza zmienność zmusza nas do szukania coraz to nowych wrażeń i znajomości? Przecież małżeństwa heteroseksualne wytrzymują ze sobą o wiele dłużej, potrafią się zgrać i przez długie lata budować w miarę harmonijnie rozwijające się rodziny. Czy to możliwe, że gwarantem związku jest jego formalizacja? Czy fakt podpisania oficjalnego glejtu może w większym stopniu scalić dwoje ludzi? I czy to nie dlatego powinniśmy dążyć do zalegalizowania naszych związków? Uważam, że istnieją przynajmniej dwie odpowiedzi na to pytanie. Krótsza, zdawkowa brzmi: to nieprawda, że nasze związki są mniej trwałe. Istnieją gejowskie pary o wieloletnim stażu. Z drugiej strony nie sposób ignorować zjawisko narastającej fali rozwodów wśród heteroseksualnej części społeczeństwa. Papier nigdy nie stanie się - bo nie może - gwarancją powodzenia i szczęścia. Dla niektórych jest jednak przypieczętowaniem cudownej miłości i potwierdzeniem przynależności do siebie nawzajem. Niesie ze sobą także niemałe udogodnienia w życiu codziennym i reguluje kontakty ze światem zewnętrznym, zwłaszcza w kontekście i świetle prawa. Wydaje mi się, że jeśli w ogóle powinniśmy walczyć o legalizację homoseksualnych związków, to wyłącznie dla tychże udogodnień, bo to właśnie ich brak...   ( Pozostało znaków: 6297 )