Barokowa kokota

- Witold Jabłoński - Trzeba przyznać, że sam rozbudowywany właśnie Wersal stanowi idealne tło dla takiej postaci. Jak pisał Mark Booth w eseju „Campe-toi!...” omawiającym francuskie źródła kultury kampu: „Ludzie wspominają Wersal z czasów Ludwika XIV jako rodzaj kampowego Edenu, odrębnego świata, oddającego się rozrywkom, modnemu ubieraniu, popisom i skandalom... świata (…) gdzie gra się wyglądem, pozorem i podstępem, w trakcie czego największą przyjemnością jest zauważyć, jakie się zrobiło wrażenie na innych, a największym zmartwieniem – nadążać za obowiązującą modą; miłość zawsze miesza się z cynizmem a cynizm z miłością. Oto przyjazne warunki dla kampowych przewag”. (Cytuję z pracy zbiorowej: „Kamp. Antologia przekładów”, Kraków 2012). Bez wątpienia Filip był nie tylko współtwórcą skomplikowanej dworskiej etykiety i rozwiązłej kuluarowej atmosfery „po godzinach”, ale także współkreatorem specyficznej mody męskiej, wydając krocie na bogato haftowane fraki, koronkowe koszule i fikuśnie przyozdabiane buciki. Jego specyficzne gusty miały niewątpliwie źródło w specjalnym wychowaniu, jakiemu został poddany. Z nakazu matki, Anny Austriaczki i wszechwładnego wówczas kardynała Mazariniego, kształcono go na kompletnego ignoranta w kwestiach wielkiej polityki, by nigdy nie zagroził bratu, w dzieciństwie strojono zaś jak dziewczynkę, wyposażono w damską biżuterię, nauczono stosowania pudru i szminki (kto powiedział, że edukacja Gender to wymysł naszych czasów?). Co więcej, towarzyszem dziecięcych zabaw, a raczej „towarzyszką”, był niejaki de Choisy, który aż do chwili dojrzewania sądził, że jest panną! Tak opisał to później w swoich „Pamiętnikach transwestyty”: „Miałem przekłute uszy, nosiłem diamen...   ( Pozostało znaków: 7434 )