Piątek, 29.01.2016 14:12
Julek i Siżyś czyli sekrety wieszczów
Felieton Witolda Jabłońskiego
Apokryf wyłowiony w sieci:
Na górze wacki,
Na dole wacki,
Kto kocha wacki?
Juliusz Słowacki.
Adam Mickiewicz (?)
- Witold Jabłoński -
Obu wdzięczna ojczyzna włączyła do trójcy wieszczów narodowych, wyznaczając im wszelako pośledniejsze miejsce za tym, który chociażby z racji starszeństwa i faktu, że wieszczyć zaczął wcześniej, po prostu ich zdystansował. Obaj byli wybitnymi artystami – Słowacki w poezji wyprzedzał w zakresie środków wyrazu i wyżyn intelektualnych swoją epokę, Krasiński gorszym poetą był, ale za to dramaturgiem niepośledniej miary. Pierwszy z nich miał kompleks matki, drugi – kompleks ojca. Erotyka, nacechowana – jakżeby inaczej w epoce romantyzmu! - często cierpieniem i niespełnieniem, pozostawiła na ich twórczości piętno niezatarte. I to w Polsce, która, jak trafnie napisał Tadeusz Boy-Żeleński, przez całe wieki „zapierała się płci”!
Ojciec Juliusza, Euzebiusz Słowacki był klasycystycznym poetą, wrażliwym i delikatnym człowiekiem, który odumarł swego jedynaka wcześnie. Matka, kobieta wytworna i upajająca się francuskimi romansami, wyszła powtórnie za mąż za profesora Uniwersytetu Wileńskiego, pana Becu. Ojczym był zimnym, eleganckim światowcem, bywającym wyłącznie w kręgach arystokracji i antyszambrującym u zaborców. Swoim córkom, a tym bardziej Julkowi nie okazywał zbytnich uczuć i chłopak nie lubił go. Przyszłego wielkiego poetę wychowywały głównie kobiety, pani Salomea i dwie przyrodnie siostry. Uwielbiały chłopca, psuły go i rozpieszczały ponad miarę. Jeden z bywalców domu państwa Becu stwierdził, że Julka cechowały od dzieciństwa niepohamowana pycha, drażliwość i przekora. Te cechy charakteru miały mu szkodzić również w dorosłym życiu i utrudniać nawiązywanie kontaktów z otoczeniem.
Dzieciństwu Juliusza towarzyszyło dwoje przyjaciół: Ludwiś i Ludwisia. Z rodzicami Ludwiki Śniadeckiej państwo Becu byli zaprzyjaźnieni. Julek adorował dziewczynkę, ona jednak nie traktowała go poważnie, a jego miłosne wyznania śmieszyły ją i nudziły. Więcej zrozumienia znajdował u Ludwika Szpitznagla, z którym mógł swobodnie dyskutować o poezji i mistyce. Wielkim tragicznym szokiem była dla niego samobójcza śmierć przyjaciela. Rozstanie z nim przeżył bardziej niż zerwanie z panną Ludwiką. (Coś nam ta historia przypomina... oczywiście akt I „Kordiana”, gdzie poeta dokonał kontaminacji swojej osoby z Ludwikiem).
W okresie dorastania zaczął wyrywać się w świat, zmęczony histeryczną miłością matki, która zadręczała go wybuchami czułości. Opisał to później następująco: „Wychowany między kobietami, pragnąłem z rąk ich się wyrwać – i być samotnym”. Udało mu się pozostać samotnym w przyszłości, czasem aż nadto, nie był jednak w stanie uwolnić się od wspomnień o kobietach swego dzieci... ( Pozostało znaków: 11284 )
Ten artykuł został przeniesiony do archiwum
Dostęp do archiwalnych artykułów (starszych 4 tygodnie) możliwy jest dla abonentów serwisu Przyjaciel Queer.pl.
Dostęp do pojedyńczych artykułów z archiwum możliwy jest także za pomocą wiadomości SMS.
Uzyskaj dostęp
Zostań abonentem Przyjaciel Queer.pl by czytać materiały bez kodów i bez ograniczeń lub...
Jak uzyskać kod?
Wyślij SMS na numer 7268 o treści: IS CZYTAJ 196824 (koszt: 2zł + VAT) Otrzymasz kod, dzięki któremu uzyskasz dostęp do materiału przez 48 godzin.
System mikropłatności SMS-owych dostarczany jest przez: 
Autor
Witold Jabłoński
Pisarz, dziennikarz, redaktor
Ukończył filologię polską na Uniwersytecie Łódzkim. Dwa następne lata był sekretarzem Jerzego Andrzejewskiego. Pracował w Domu Teatru Łódzkiego Domu Kultury (1983/84), Teatrze Nowym, Wydawnictwie Łódzkim, a w 1988 roku ukazała się jego debiutancka powieść, „Gorące uczynki”. W latach 1991/1995 utrzymywał się wyłącznie z pisania: tworzył wówczas serie popularnych biografii, pastisze powieści egzotycznych (wspólnie z Maciejem Świerkockim) i pastisz dalszego ciągu Trędowatej. Był pracownikiem "Gazety Wyborczej - Łódzkiej" i redaktorem prowadzącym dodatek Tygodnik Kulturalny "Verte”. Publikuje również eseje filmowe w miesięczniku "Kino". Był dyrektorem Wydziału Kultury i Sztuki Urzędu Miasta Łodzi, a od marca 1999 r. dyrektorem Śródmiejskiego Forum Kultury. Autor m.in. cyklu „Gwiazda Wenus, Gwiazda Lucyfer”, horroru fantastycznego „Dzieci Nocy” oraz „Kochanka Czerwonej Gwiazdy”.
Powiązane
Środa, 31.08.2016 Wakacyjne (gejowskie) czytadła 
Środa, 27.07.2016 Udręka homofoba 
Wtorek, 28.06.2016 Zabij go, ale nie całuj 
Wtorek, 31.05.2016 Mężczyźni do amorów 
Środa, 27.04.2016 Barokowa kokota Inne tematy
Powiązane tematy grup
