Dekryminalizacja homoseksualności w Wielkiej Brytanii

W lipcu 1967 roku przegłosowano „Ustawę o przestępstwach seksualnych” („Sexual Offences Act 1967”), która obowiązywała w Anglii i Walii, Szkocja dołączyła w 1980 roku, a Irlandia Północna – 1982, decyzją Europejskiego Trybunału Praw Człowieka. Ustawa została przygotowana na podstawie raportu Wolfendena, dokumentu na temat sytuacji prawnej homoseksualizmu i prostytucji, opublikowanego 4 września 1957 roku. Sytuacja wymagała zmiany, pod koniec 1954 roku aż 1069 homoseksualistów było w więzieniach. Komitet dał zielone światło zmianom prawnym wskazując, że „nie znaleziono dowodów na to, ze homoseksualizm był chorobą lub symptomem patologicznym, lub że stanowił zagrożenie dla pożycia rodzinnego”.

Ustawa dotyczyła depenalizacji stosunków homoseksualnych pomiędzy mężczyznami powyżej 21 roku życia. Dopiero w 1994 roku dozwolono stosunki od 18 roku życia, a w 2000 – 16 roku życia. Była to inicjatywa deputowanego Leo Absego z Partii Pracy i konserwatywnego lorda Arrana, których wsparł minister spraw wewnętrznych, Roy Jenkins. Kluczowe głosowanie odbyło się 5 lipca, po wcześniejszej aprobacie Izby Lordów. Izba Gmin stosunkiem głosów 101 do 16 zalegalizowała homoseksualizm. Ustawa weszła w życie 28 lipca 1967 roku. 4 lata później, w 1971 roku, odbył się pierwszy marsz gejów i lesbijek. 

ZOBACZ TEŻ Rupert Everett oprowadza nas po gejowskiej Wielkiej Brytanii 50 Shades of Gay